Het is vandaag wat helderder in mijn hoofd geworden. Moe en half slapend keek ik deze namiddag naar mijn nieuw binnengekomen berichten op de mobiele telefoon. Er was een boodschap van de brillenwinkel bij: mijn bril was klaar. Zou ik er meteen op afgaan? Wat was ik nieuwsgierig naar het resultaat, na enkele weken van duizeligheid, hoofdpijn en concentratiestoornissen, misschien wel hoofdzakelijk door verslechterd zicht. Ik was echter te moe dus sloot ik opnieuw de ogen, in een poging de slaap te vatten. Vermoeidheid, ook dat kon vooral een gevolg zijn van het gebrek aan een goede bril. Ik kon de slaap niet vatten dus kleedde ik me aan en ging op weg, naar het stadscentrum.
De vrouw in de brillenwinkel had niet zo'n goed nieuws voor me: het kon tot een week duren voor de hoofdpijn weg was na het opzetten van de bril. Een week misschien wel? Ok, ik zou het wel overleven dacht ik. Dat ze ook zei dat er meteen resultaat mogelijk was bij het opzetten van de bril gaf me hoop. Terwijl ik dit allemaal typ staat er een zwarte, metalen bril op mijn neus. Als ik hem afzet wordt de tekst op het scherm voor me vager, dus dat doe ik toch maar niet opnieuw. Ik hou liever wat afstand van het computerscherm, eerder dan er zonder bril voor te gaan hangen. Mijn huisdokter beaamde vanavond dat het tot een week kon duren voordat alles terug normaal was. "Heb je al resultaat nu?", vroeg ze. Ik zei dat het in mijn hoofd er toch al wat helderder aan toe leek te gaan, en toen lachte ze blij. Ze voegde er aan toe dat mijn gebrekkig zicht voor nogal wat onevenwicht kon zorgen. Evenwicht, daar ben ik zeker wel aan toe. Het zijn enkele zware weken geweest voor me.
No comments:
Post a Comment