Het was een trieste dag gisteren. Brussel beleefde zijn eigen "nine eleven". Vele doden en gewonden vielen in een metrostel aan de Brusselse Wetstraat en op de nationale luchthaven van Zaventem. Zelfmoordterroristen die het land op hun kop zetten, 22 maart 2016 zal nog lang herinnerd en herdacht worden.
Ik wist zelf eerst niet goed hoe te reageren. Toen dacht ik: stuur misschien iets het web op, een korte, krachtige en heldere boodschap. Omstreeks half elf gisterenochtend werd het dit : 'België weg uit de NAVO aub, en zo snel mogelijk de sluiting van Guantanamo Bay, respect ook voor mensenrechten overal gevraagd.' Als ik er nu zo terug naar kijk, vraag ik me af wat er vooral uit spreekt. Het is een oproep tot bezinning denk ik, een vraag naar aandacht, een steunbetuiging voor wat vredesactivisten momenteel veel bezighoudt.
Wellicht gaan velen gaan er van uit dat de aanslagen van gisteren in Brussel de verrechtsing in de hand zullen werken. Ook ik vrees daar voor. Daarom is het belangrijk dat we aangeven dat de wortels van het islamofascisme deels in het Westen liggen, dat ook Nazis en Westerse fascisten de islamofascisten inspireerden. Onderzoekers naar ontwikkelingen in de Oosterse en Westerse geschiedenis als Matthias Küntzel, Avishai Margalit en Ian Buruma hebben daar interessante teksten over geschreven.
Zowel bij rechts als bij links in het Westen is er te weinig aandacht geweest voor het gevaar van Oosterse totalitaire praktijken vind ik: van Mao Tse Toeng en Saddam Hoessein tot de huidige totalitaire regimes in Saoedi Arabië en Turkije. Men loopt al te vaak de feiten achterna, als het al te laat is. In de jaren dertig zorgden een harde economische crisis en massale werkloosheid in het Westen mee voor een groeiende populariteit van totalitaire systemen. Nu is dat niet helemaal anders: armoede en angst voor de toekomst doen nogal wat mensen hun vertrouwen leggen in systemen die afglijden naar steeds hardere autoritaire praktijken, soms zelfs barbaars van aard. Het barbaarse systeem van Daesh/ISIS heeft daar alle belang bij. En het Westen en de mensen die hier wonen zijn er zeker niet allemaal immuun voor. Nochtans moeten we een heel andere richting uit: die van de solidariteit, het welzijn en de emancipatie. We moeten naar een heel andere organisatie van arbeid en vrije tijd in het dagelijks leven. Sociale vrijheid dient nagestreefd te worden: thuis, in de wijk, op de werkvloer, in de media, overal. Men kan dat socialisme noemen. Als ik moet kiezen tussen socialisme en barbarij, kies ik zonder aarzelen voor het eerste. En als socialisme veel over vrijheid gaat dan kies ik voor de volle vrijheid.
No comments:
Post a Comment